Magnetyczne separatory bębnowe zwykle składają się z dwóch głównych zespołów: jednego stacjonarnego i jednego ruchomego.
Część stacjonarna to część wewnętrzna separatora stanowiąca źródło pola magnetycznego, która może składać się z uzwojeń elektromagnesu lub bloków magnesu trwałego.
Bieguny mogą być dwa lub więcej i mogą one być albo ustawione osiowo, albo poprzecznie.
Część ruchoma magnesu bębnowego składa się z zewnętrznego płaszcza wykonanego z materiału niemagnetycznego, takiego jak stal manganowa lub nierdzewna, zaopatrzonego w osiowe listwy, których ilość i wielkość zależy od zastosowania.
Separatory z magnesami bębnowymi różnią się od separatorów z magnesami krążkowymi tym, że aktywne magnetycznie są tylko na części obwodu zewnętrznego płaszcza (zwykle około 200°). Aktywna magnetycznie część płaszcza jest skierowana w stronę materiału i przyciąga żelazo, podczas gdy część niemagnetyczna odprowadza odzyskane żelazo z bębna.
Konstrukcja i wielkość magnesów bębnowych zależą od ich zastosowań.
